[Corso]

Opowiadanko na potrzeby allseronowego eventu ,,Mroczny rytuał"

Przegotowując się do ciężkiego zadania Corso zdjął biskupi pierścień usiadł przy łóżku, zamknął oczy i powoli wizualizował cały zestaw psychochemiczny, metachirurgiczny i trzeci, standardowy.
Kapłanka w tym czasie osunęła ze stroju Ethariel wszystkie elementy z kryształów i metalu: wisiorek, bransoletkę, pas ze srebrną sprzączką w kształcie liścia. Podczas działań medycznych wymagających precyzji należało usunąć z ciała pacjenta i medyka elementy metalowe skupiające lub odbijające moc oraz kryształy powodujące jej zawirowania. Wyjątkiem był noszony przez kapłanów najwyższego stopnia medalion którego używali wykorzystując jego indukcję w polu mocy jako punkt odniesienia do kalibracji najprecyzyjniejszych metanarzędzi- czyli ukształtowanych wyobraźnią instrumentów medycznych używanych podczas zabiegu. Instrumenty dzieliły się na trzy rodzaje.

Standardowe czyli poznawane już na dwudziestym kręgu wtajemniczenia zwizualizowane odpowiedniki skalpeli, bandaży oraz wszystkiego co mogło być potrzebne zwykłemu lekarzowi posługującemu się mocą.

Zestaw metachirurgiczny tworzyły narzędzia używane do likwidacji efektów klątw oraz wszelkich innych form ataków magicznych. Każdy odpowiednio zaawansowany adept magii leczącej tworzył sobie w myślach odpowiadające tylko jemu wyobrażenia takich narzędzi: niektórzy formowali je jako kolorowe patyczki, inni nadawali im formę cieczy o różnych zapachach lub dzwoneczków wydających z siebie dźwięk śpiewu ptaków.

Ostatnia częścią ,,metaapteczki" było rozbudowane uniwersum wiedzy o substancjach chemicznych, wiedząc o nich odpowiednio dużo lekarz mógł poprzez perswazję na podświadomość pacjenta wywołać w jego ciele reakcje odpowiadające fizycznemu wprowadzeniu danej cząsteczki.

Pracując w ciszy kapłanka powtarzała sobie w myślach fragmenty podręczników w oparciu o które przygotowywała sie do egzaminu. Gdy skończyła położyła dłoń na ramieniu Corsa który nie przerywając medytacji otworzył oczy i zbliżył się do ciężko oddychającej elfki wyciągając na wierzch spod kołnierza emaliowany czernią medalion na grubym ankrowym łańcuszku. Kapłanka usiadła za głową pacjentki, w skupieniu starała się wychwycić jak najwięcej z działań mistrza u którego właśnie odbywała praktyki.

Patriarcha Aden natychmiast wywołał ekrany które oddzieliły przestrzeń dookoła łóżka od reszty pomieszczenia. W tak wydzielonej przestrzeni zapadała absolutna cisza, powietrze nabierało właściwości antyseptycznych i zapachniało ozonem. Biskup położył rękę na brzuchu pacjentki rozstawił palce po czym uniósł powoli dłoń wyciągając z ciała rozbudowaną aurę. Po chwili 5 centymetrów nad całym ciałem leżącej kobiety widział przezroczystą podobną do tafli wody powierzchnię. Włączył spektrum barw, zwiększył maksymalnie czułość i od razu wywołał metaanatomiczny układ nerwowy. Aura zamiast standardową zielenią pokryła się fioletem a cala siatka nerwów była czarna. Czarne linie schodziły się do kręgosłupa po czym podobnym do zwęglonego pręta pniem dochodziły do mózgu otoczonego ściśle przylegającym hełmem metamaterii która była tak gęsta że nie miała już żadnego koloru, była czystym złem.

W ciągu następnych trzydziestu minut Corso usuwał nitkę po nitce odblokowując kolejne czakry. Jego palce biegały po aurze z prędkością godną pianisty i delikatna precyzją kieszonkowca. Kapłanka, wzdychając mimowolnie ze zdumienia, zrozumiała jednak dlaczego biskupa nazywają wirtuozem dopiero wtedy gdy zamiast bardzo ryzykownie odłupywać kawałek po kawałku metamaterię przyklejoną do kory mózgowej, za pomoca jakiejkolwiek metachirurgii z użyciem narzędzi, położył opuszki kciuków na powiekach Ethariel wpuścił po nerwie wzrokowym czystą moc. W wykonaniu kogokolwiek innego skończyłoby się to całkowitym oślepieniem pacjentki, moc nie znosi ograniczeń i nie przetworzona w metanarzędzie jest tak trudna do kontroli iż natychmiast zmienia amplitudę i spala neurony. Biskup jednak powoli wpuścił ją dalej po powierzchni kory po czym powoli odkleił jednym ruchem cały ,,hełm" złej metamaterii kończąc tym samym oczyszczanie elfki. Kapłanka z mieszaniną strachu i podziwu zauważyła że gdy Corso to zrobił wytworzył takie natężenie mocy iż podniosły mu się do pionu wszystkie włoski na przedramionach.

Tylko sam Corso wiedział ile będzie go kosztował taki wysiłek. Kilkadziesiąt godzin przejmującego bólu głowy a potem jeszcze kilka tygodni problemów z koordynacją ruchową i chwilowymi wariacjami błędnika podczas których świat wiruje jak szalony. Dał jednak z siebie wszystko gdyż inaczej nie mógłby spojrzeć w oczy czekającego za drzwiami Tasbrethila.

Biskup opuścił ekrany po czym aby zapewnić dziewczynie spokojny sen podał małą dawkę metawaleriany oraz drobiazg który zawsze zostawiał jak poeta podpis, coś co sam otrzymał kiedyś od czarodziejki imieniem Verne.

Brwi kapłanki podniosły się lekko do góry gdy zarejestrowała na zakończeniu przekazu impuls marzeń sennych: księżyc nad ruinami, ciepło czułego dotyku, zapach bzu i agrestu; nie powiedziała jednak nic tylko przykryła oddychającą spokojnie przez sen dziewczynę i razem z chwiejącym się lekko ze zmęczenia patriarchą Aden zruszyła w kierunku drzwi za którymi słychać było nerwowe kroki Tasbrethila.

[Saari]

tl;dr D:

[Nitrax]

NIE PIERDOLCIE!!!!!!!!!!